آن هنگام که ما بوق در کرنا می‏کنیم و فریاد از طراحی تانک و

زره‏پوش و قایق و هواپیمای رادارگریز توسط متخصصان کشورمان

می‏کنیم، غافل می‏شویم از فروش میلیارد‏ها دلاری تسلیحات توسط

آمریکا (این شیطان بزرگ) به کشورهای عربی... آن‏هم با یک ترس

ظاهری... و ما چه بچه‏گانه خود و ملت خویش را گول زده و به خود

می‏بالیم و خود را بادِ بادکنکی می‏کنیم.

می‏آییم آمار طلاق و فحشا و قتل و غارت آمریکا را اعلام می‏کنیم، اما

نمی‏گوییم ما سومین آمار طلاق را در جهان داریم!

می‏آییم از حقوق بشر می‏گوییم اما نمی‏گوییم که دانشجوی ما به خاطر

چند خط‏‏ نوشته‏ در نشریه‏اش تعلیق می‏خورد!

می‏آییم اقتصاد آمریکا را نقد می‏کنیم و از آن به عنوان کشوری بحران

زده نام می‏بریم غافل از اقتصاد 13000میلیارد دلاری آن!

می‏آییم آمریکا را نقد می‏کنیم چون کودکی دبستانی که استاد دانشگاهی

را نقد کند... نمی‏خواهم او را تمجید کنم بلکه می‏خواهم بگویم که

درست نیست چشم بسته و کورکورانه غرب نقد کنیم.

ما حتی جایگاه بین‏اللملی مستحمکی نداریم ، دیپلماسی جهان توسط

آمریکا در حال رقم خوردن است ، حتی کشورهای روسیه و چین که

بزرگترین حامیان ما -آن هم به دلیل سود بالا و سو استفاده اقتصادی

به بهانه‏ی تحریم- هستند از وتوی قطعنامه‏های تحریمی سر باز زدند.

140رای موافق به ضرر ایران نشان از حضور ضعیف دموکراتیک

جهانی و قدرت و نفود آمریکاست...

بیاییم درست و منطقی به جهانی در حال پیشرفت نگاه کنیم و روابط

جهانی را اینقدر ساده نبینیم تا بازیچه سیاست‏مداران نباشیم